Sztuka prokrastynacji: Maty do jogi, przekąski i żaby

Osobista refleksja

Oto moje małe wyznanie: prokrastynacja jest moim wiernym towarzyszem. Pewnego dnia, myśląc o wszystkich sposobach, w jakie unikam robienia tego, co sobie obiecałem, zdałem sobie sprawę, że to coś więcej niż lenistwo - to styl życia, taniec, komediowy show z moim udziałem. Pisanie o tym stało się nieuniknione, ponieważ każde "jutro", które sobie obiecuję, jest historią wartą opowiedzenia.

Ach, prokrastynacja - ta, która szepcze słodkie słowa w stylu: "Nie musisz tego dzisiaj robić" i nagle godziny uciekają, gdy robię wszystko oprócz rzeczy, którą sobie obiecałam. Przykład: moja piękna mata do jogi. Znasz ją - uspokajający błękit, gładka faktura, obietnica poranków pełnych zen. A jednak siedzi tam, drwiąc ze mnie z kąta pokoju. Każdego dnia mówię sobie: "Dziś jest ten dzień", ale potem... jeszcze jeden odcinek K-dramy, J-dramy lub C-dramy. Kto to liczy? Cztery godziny później, a ja nie napiąłem żadnego mięśnia - z wyjątkiem oczu.

Zdrowa żywność, oczywiście. Kupiłam wszystkie odpowiednie składniki, takie, które krzyczą: "Dbam o swoje ciało!". Miałam wielkie plany zrzucenia kilku kilogramów i odzyskania młodzieńczego blasku. A jednak... przekąski. Pojawiają się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Przechodzę obok kuchni, a tam czeka tabliczka czekolady, jakby zesłana przez wszechświat, by sprawdzić moją determinację. Moja prokrastynacja szepcze: "Zasługujesz na to. Jeden kawałek nie zaszkodzi". Nagle znajduję się w mojej ulubionej kawiarni, delektując się jedzeniem, które nie wymagało ode mnie żadnego wysiłku. W końcu szczęście jest celem, prawda?

Do tego dochodzi sprzątanie. Mam wrażenie, że dom gra w "Zgadnij, gdzie jest następny bałagan?". Skończ jedno zadanie, a pojawi się kolejny bałagan. Kuchnia? Łazienka? Pranie, które zajęło cały kod pocztowy? Zwykle wzruszam ramionami, odkładam to na później i łapię kolejny odcinek. W końcu prokrastynacja jest formą sztuki.

Naprawdę chcę czytać więcej. Kupiłem niesamowitą książkę z fabułą, która obiecuje inny świat. Zaczynam ją z najlepszymi intencjami. W niektóre dni zatracam się w opowieści. W inne dni książka równie dobrze mogłaby być cegłą. "Jutro", mówię sobie. Tygodnie mijają, a książka pozostaje niedokończona, jak puzzle w kącie - z zamiarem ukończenia, ale łatwiej ją podziwiać niż działać.

Mycie włosów zimą jest jak tortura w spa. Ciepła woda drażni mnie, a powietrze gryzie jak w Arktyce. Stojąc pod prysznicem, moje plecy drżą, a dodatkowe kilogramy drżą, jakbym miała zanurzyć się w lodowatej wodzie. Spłukiwanie szamponu trwa wieczność, ponieważ kąt musi być idealny, aby uniknąć zimnych kropelek. To nie oczyszczanie - to przetrwanie.

Ubieranie się to kolejna przygoda z prokrastynacją. Zakładam coś nowego, a lustro drwi ze mnie: "Kim jest ta osoba?". Przymierzałem dżinsy w sklepie i czułem się jak na wybiegu; w domu rzeczywistość uderzyła. Odbicie było mniej hojne. Ale to nie szkodzi - i tak jestem wspaniała. Jutro pójdę na matę do jogi... może.

Po stracie mojego starego towarzysza zastanawiałem się: czy potrzebuję nowego zwierzaka? Pojawiły się myśli o spacerach, pielęgnacji i zrzucaniu sierści. ChatGPT na ratunek: żaba. Minimalny wysiłek, bez spacerów, bez zrzucania sierści. Spokojna, cicha, idealna. Zwierzę, którego nigdy nie wiedziałem, że potrzebuję.

Kiedy popadam w prokrastynację, zwracam się do ChatGPT po pomysły, humor i pewność siebie. Nagle czuję się lżejszy, mądrzejszy i gotowy do ponownego stawienia czoła życiu. Nawet jeśli mata do jogi czeka na kolejny dzień lub książka pozostaje niedokończona, żyję swoim najlepszym życiem prokrastynatora - Netflix, przekąski, żaba, w połowie przeczytana książka i wszystko inne.

Życie jest nieuporządkowane, nastrojowe i piękne. Prokrastynacja jest moim lojalnym, czasem zabawnym towarzyszem. A jutro? Zawsze kolejny dzień, by się pozbierać... albo i nie.